Jestem krzywym zębem, w twojej parszywej gębie

W głowie Ci się pomieszało,
"Jestem krzywym zębem"

Ciemne chmury na niebie są dla mnie piękniejsze
niż słońce w południe grzejące,
sypiący śnieg przynosi ukojenie,
wirujące płatki śniegu zaś wybawienie.
Zdefiniuj siebie, gdy wszystko
kręci się w przeciwną stronę,
gdy ludzie wokół patrzą na ciebie jak przez dymną zasłonę.

Widzą gdy nie patrzysz, ślepną gdy do nich wrzeszczysz.
Nie pasujesz do szablonu, po bokach wystajesz,
próbują cię przyciąć i nastawić,
założyć aparat i wyprostować.
Jak krzywe zęby jesteśmy,
w parszywym świecie gębą zwanym,
podatni na druty i na zepsucie.
Jak wyrośniemy tak wypadniemy.
Krzywy jestem to moja droga
i żaden drut mnie do niczego innego nie przekona. 

Nie dla wszystkich słońce,
nie dla wszystkich pochmurne niebo.
Piękno nie jedno ma imię,
ciemność nie zawsze zwiastuje zło.
Demony kryją się w naszej głowie,
te dobre i te strącające w przepaść.