PoeTryGeneration

Był ładny Pan i ładna Pani, razem ze sobą ładnie wyglądali. Był brzydki Pan i brzydka Pani, niczyjej więc uwagi nie zwracali. Byli też łany Pan i brzydka Pani, a może inszą kolejność przedstawiali? Razem się uzupełniali, lecz ciekawość budzili, ludzie ich na języki brali. Co myślał Bóg gdy rozumem rodzaj ludzki obdarzał, czy się nie wahał gdy wolną wolę ustanawiał? Jedni sokoli wzrok mając szczęścia swego nie widzą, zazdroszczą tym co w oddali, tych co nie znają. Inni krótkowzroczni, czubek własnego nosa ledwie dostrzegają, świata poza sobą nie widzą i chwała im za to! 

Tożsamość przodków zaklęta w naturze Powrót do korzeni, do rodzimej literatury, która kiedyś była bardzo popularna, dziś wyparta przez takie gatunki jak powieści fantasy czy kryminały. Być może to zmęczenie materiału, być może zupełny przypadek . Tytuł sam w sobie nic nikomu nie mówi, ani to imię, ani rzecz, ani miejsce. Niepozorna książeczka z dopiskiem "Klasyka literatury kobiecej tom 2", oznacza tylko tyle, lub aż tyle, że na kolekcję powieści Marii Rodziewiczówny składają się 24 tomy, nie oznacza to 24 powieści, niektóre bowiem mają dwie części, np. powieść "Klejnot". Niewiele wiedziałam o samej autorce, o jej powieściach również, opis z okładki znacząco pomocy nie był. I tak oto rozpoczęła się moja przygoda z Marią Rodziewiczówną. Do dziś wyszukuję w Internecie ciekawostki na temat autorki, i odnajduję wiele wątków biograficznych w jej powieściach. Wspomniany bowiem " Dewajtis " istnieje naprawdę.  Kilka słów o autorce, Maria Rodziewicz...

Z dala od zgiełku , Thomas Hardy (Far from the Madding Crowd) Szybkie tempo miejskiego życia, brak czasu i nadmiar obowiązków przytłaczają. W poszukiwaniu chwili wytchnienia z dala od zgiełku i życiowych dylematów warto choć na chwilę wkroczyć do innego świata. XIX wieczna Anglia, piękne widoki, obrazy pól i lasów, wcale jednak nie oznaczają sielskiego życia. Zwolennicy klasycznych powieści brytyjskich "Rozważna i romantyczna" czy też "Duma i uprzedzenie", "Jane Eyre" nie będą rozczarowani najnowszą ekranizacją powieści T. Hardy'ego "Z dala od zgiełku". Jeśli poszukujecie starych filmowych wersji tego filmu, musicie sięgnąć po film z 1967 r. z Julie Christie w roli głównej. © foto: Fox Searchlight Pictures Film opowiada o losach Bathsheby Everdene, młodej i niezależnej kobiety, której nie w głowie życie w małżeństwie i zajmowanie się domem i dziećmi. Los bywa jednak kapryśny, kandydaci na męża pojawiają się jak grzyby po deszczu. ...

Talizman szczęścia Po powieści "Bezpieczna przystań" przyszedł czas na "Szczęściarza". Tym razem zdecydowałam się na oryginalną wersję językową i muszę przyznać że czytało mi się ją bardzo przyjemnie i szybko. Początkowo obawiałam się, iż przez to, że nie często czytam po angielsku będzie to proces dużo wolniejszy. Nic takiego nie miało miejsca a sama przyjemność z czytania była ogromna. O czym jest "Szczęściarz"? czy o nie oczywiste :) o szczęściu i o przeznaczeniu jak sądzę. Być może część z Was oglądała już film na podstawie powieści, w którym w postać głównego bohatera wcielił się Zac Efron. Historia dotyczy Logana Thibaulta, który podczas służby w Iraku odnajduje zdjęcie kobiety z napisem na odwrocie "Keep Safe! E.", po nieudanych próbach odnalezienia właściciela zdjęcia postanawia je zatrzymać. Od tego czasu udaje mu się ujść cało z wielu groźnych sytuacji, które odbierają życie wielu jego towarzyszom na wojnie. Najlepszy przyjac...

Otwarta księga Chcę Ci dzisiaj opowiedzieć swoją historię, sam zdecyduj czy chcesz w nią uwierzyć, słowa nigdy nie oddadzą prawdy, przybliżają i są próbą poznania  nigdy zwierciadłem postrzegania.  Chcę Ci dzisiaj opowiedzieć, co kiedyś się zdarzyło, jak moje życie wyglądało i jak się zmieniło, czy jesteś na to wszystko gotowy, by zajrzeć do mojej głowy? Świat zawsze był nieco zwariowany,chaotyczny i niezdrowy. Szukasz ideałów! one prowadzą jedynie do niezgody. Chcę Ci dzisiaj zdradzić kilka sekretów, złamać obietnice,  przełamać swoją nieśmiałość i wyjść z ukrycia. Zapomnieć o słabościach, strachach i brzydocie tego świata. By tego dokonać muszę uwierzyć w moc zaufania,  zrobię to dla siebie tylko dlatego, że bardzo chcę poznać swoje przeznaczenie. 

P.T. Deutermann Miłość na Pacyfiku Mam nadzieję, że tytuł powieści, którą Wam dziś polecam, nie zniechęci Was tak jak początkowo mnie. Podchodziłam do tej książki z pewną rezerwą. Świadczy o tym chociażby fakt, że mam ją już od grudnia 2014 r. Szmat czasu przeleżała na półce. Jednak o tym jak dobrą jest powieścią, przemawia to, iż przeczytałam ją bardzo szybko.  Tytuł może być o tyle mylący, gdyż zapowiedź z okładki głosi "Amerykański romans wojenny" i sam tytuł "Miłość na Pacyfiku". Jednak nie jest to jedna z tych powieści, które wydarzenia wojenne ukazują gdzieś w tle. Właściwie, raczej ta miłość tworzy tło do działań podczas II wojny światowej.  Autor bardzo umiejętnie równoważy obie te sfery. W książce znajdziecie opisy manewrów wojennych, zarówno z perspektywy dowódcy okrętu jak i pilota samolotu. Autor dokładnie opisuje działania wojenne, rodzaj używanych pocisków, zrzucanych bomb, posługuje się językiem potocznym stosowanym przez żołnierzy np....

WIDZĘ CIĘ TYLKO GDY ZAMYKAM OCZY ... Widzę Cię tylko gdy zamykam oczy, siedzimy w pokoju zapatrzeni, oglądając razem film. Bujasz się lekko do ziemi, przymykasz oczy, znużony upalnym niedzielnym popołudniem. Siedzimy tak razem, jak każdej niedzieli, przysypiasz lekko jak masz to w zwyczaju, budzisz się raz za razem i zerkasz, czy aby na pewno jeszcze tam jestem i też oglądam. Siedzimy tak razem, lecz ta chwila już była. Wyglądam za okno na łąki i pola, które tak kochasz. Słychać naszego psa jak szczeka, gdy widzi nasze twarze, kot błądzi wśród traw w poszukiwaniu jedzenia.  Zwykłe niedzielne popołudnie, takich było wiele, pamiętam je dobrze, choć wówczas były leniwe. Dziś są zamknięte w kapsule, czasem je otwieram, te chwile tak niewinnie szczęśliwe, my razem tak bardzo znużeni. Widzę Cię tylko gdy zamykam oczy, siedzisz tam gdzie zwykle. Nie wiem dlaczego pamiętam te chwile? nic się przecież nie działo! Lecz złapałam je i ukryłam ...

Nicholas Sparks, Bezpieczna przystań Powieści Sparksa szturmem zdobywają serca czytelników, chyba tylko nieliczne nie doczekały się jeszcze filmowej ekranizacji. Obecnie wielu z zapartym tchem wyczekuje na wejście do kin kolejnej filmowej adaptacji powieści Sparksa. "Najdłuższa podróż" wchodzi do kin już w czerwcu tego roku. Jedną z głównych ról gra syn Clinta Eastwooda, Scott Eastwood. Rok temu mogliśmy oglądać ekranizację "Dla Ciebie wszystko", choć największą popularnością z całą pewnością cieszy się "List w butelce" z Kevinem Costnerem z 1999 r. Można by tak wyliczać bez końca, Sparks nie ważne czy w wersji powieści czy filmu przyciąga tłumy czytelników do lektury i widzów przed ekrany. Do niedawna znane mi były jedynie filmowe ekranizacje powieści Sparka, do dnia kiedy zupełnie przez przypadek wpadła mi w ręce "Bezpieczna przystań". Znałam tę historię oczywiście z filmowej wersji, pomimo to przeczytałam ją z zapartym tchem. Dzięki...

Słodzę herbatę solą, doprawiam dania cukrem, słodzę życie udręką, przemycam radosne chwile, narkotyk chowam po kątach, zbyt drogi by dzielić się nim i tyle upajam się pragnieniem, sycę głodem nie swoim, patrzę na świat i nucę kołysankę głuchą, nikt jej przecież nie słyszy gdy nocą przechodzę w sen błogi. Serce moje grzechocze, hula w nim wicher srogi, byle dotrwać do końca, byle nie upaść w pół drogi. Rozrywa mnie szczęście, wyciska soki ostatnie, uszy mi krwawią ze śmiechu tego, którego nie słyszę. Radość mnie gryzie, myśli krążyć nie ustają, dążą do stanu po prostu, po środku i w drodze. Nie chcąc być szczęśliwym, nie chcąc żyć w rozpaczy chcąc normalności by celu nie zatracić.

Wszyscy jesteśmy dziwakami,  dziwnymi ludźmi z dziwnymi przyzwyczajeniami. Inaczej wychowani, opacznie rozumiani, żyjemy nie dopowiedziawszy o co tak naprawdę nam chodzi. Mózg ludzki niby tak samo skonstruowany, te same mechanizmy, te same zasady, a jednak różnie pojmujemy, to co wszyscy dostrzegamy. Wszyscy jesteśmy dziwakami, dziwnymi ludźmi z dziwnymi nawykami. Dziwni zawsze zainteresowanie wzbudzają, nieświadomi niczego gdy odmienności swej przez chwilę nie ukrywają. Wszyscy jesteśmy dziwakami, dziwnymi ludźmi z dziwnymi zachowaniami. Postrzegający siebie za najbardziej normalnych, wcale nie przeciętnych, byle nienagannych, ramy tworzymy i w nich się zamykamy, bojąc się swej natury,  jako indywidualnych.   

Wizje przyszłości naszej planety, ludzkości i istnienie tak zwanych "obcych".         © foto: Warner Bros. Entertainment Inc. Fascynujący temat przyszłości naszej Planety, wizji świata za kolejnych tysiąc lat. Nowoczesne technologie, zanieczyszczenie środowiska, wirtualna rzeczywistość, mutacje genetyczne, eksperymenty i badania wszystko to wpływa na kształt współczesnego i przyszłego świata. Dynamika, która pcha Nas w nieznanym kierunku, być może destrukcyjnym. Takie obrazy przyszłości są najczęściej spotykane, zagłada Ziemi, ludzkości a nawet Galaktyki (czy to w ogóle możliwe?). Co jest dziś prawdą, co zaś jest fikcją? Realność zaciera swoje granice, a może po prostu je poszerza. Empiryczne doznania były kiedyś istotne, czy można doznać czegoś realnie przez ekran komputera, tabletu, telefonu lub innego ustrojstwa?  Przyszłość już tą najbliższą widzę tak (z przymrużeniem oka): drony latające nad ludzkimi głowami jak muchy, rażące obrazami ekrany zaj...

uważaj, to się nie pomylisz. I.  P ostępuj nieroztropnie, głupota uskrzydla podchodzi do serca i spływa jak rynną. R ozsądek pozostaw w szufladzie, dziś nie czas na roztropne działanie. I dź psocić jak maluch, śmiej się w głos z tego, że inni nabiorą umiaru  do życia, do tego i owego, układu słonecznego. M oże dziś Ci się upiecze, żarcik słodki jak ciasto, jak babka lukrowana, byle byłby zabawny. A le miej się na baczności, gbury stąpają po tej Ziemi, ich usta zamarły już dawno na wieki w grymasie, śmiech im obcą istotą i czynem nikczemnym. II.  A ntygona też się uśmiechać przecież musiała, mimo iż w ramy dramatu została brutalnie zamurowana. P osejdon gdy tak cieczami władał,  burzę w szklance wody rozpętać zdarzało mu się nieraz, ten to miał klawe życie, ubaw co nie miara, tak sobie czasem zamieszać i statki powalać.  R omulus i Remus tym to natura figiel spłatała, gdy ich matka na świat wydała. Wilczyca jednak dobrego wychowan...

przeczytałam i ja ...  Dużo się ostatnio mówiło i słyszało o powieści E. L. James "Pięćdziesiąt twarzy Greya", tyleż samo a nawet dużo więcej o jej filmowej wersji. Miałam i ciągle mam to szczęście, że film dane mi było zobaczyć przed lekturą książki. Nie był więc dla mnie tak wielkim rozczarowaniem jak dla wielu osób, które z wypiekami na twarzy pognały do kina spodziewając się wielkich rzeczy. Podobną taktykę planuję zastosować przy kolejnych filmowych częściach. Z filmem, w moim przypadku było tak, że właściwie nawet nie zauważyłam kiedy dobiegł końca. Pierwsza myśl była  "jak to, już koniec!, niemożliwe!". Film nie był zły, po prostu oczekiwania były wobec niego ogromne.  Mówi się, że czeka nas "baby boom" będące efektem Greya, zarówno filmu jak i książki, po którą wielu sięgnęło podobnie jak ja, dopiero po obejrzeniu filmu. Mówi się, że to fenomen w dziedzinie powieści erotycznych, który zrewolucjonizował rynek wydawniczy. Jednak według...

POKOLENIE WŁÓCZYKIJA   Wszystko co posiadam chowam w tobołku za głową, wiatr mnie smaga po twarzy gdy tak kroczę drogą, idę przed siebie, niczego się nie boję, nie wiem co mnie czeka, co los przyniesie poniosę, przyjmę z pokorą bądź na dno wora wrzucę. Powłóczę nogami, byle krętą ścieżką,  ciężkiej pracy się nie boję, przyjaciół spotykam po drodze, czasem przemykam niezauważenie, czasem tylko skinieniem głowy zaznaczam swoją obecność by z brzaskiem poranka  ruszyć w dalszą podróż. Nic mnie tu nie trzyma, boję się przywiązania, po cóż komu one! taki mój żywot Włóczykija, czasem powracam  w znajome miejsca, mam tam swoje wspomnienia i ruszam dalej byle przed siebie,  drogą mojego przeznaczenia.  Nic nie posiadam, bez obaw świat odkrywam, samotność jest Nam pisana, żywot Włóczykija. Wolność i niewola, trudy wędrówki do pokonania, czasem pogoda, czasem góra lodowa, przyszłość jest tylko białą kartą do zapisania ...

PODRÓŻ NA STO STÓP, Richard C. Morais Zastanawiacie się pewnie gdzie się podziewają wpisy z marca, głucha cisza i posucha. Jednym słowem, d... i cóż, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Wszystko to wina, tego delikwenta powyżej. Otóż podróż, którą obiecuje nam czytelnikom Richard Morais jest po prostu nużąca i jedyne czego pragniemy to dotrzeć jak najszybciej do jej celu. Rok temu, podczas upalnego lata, z każdego rogu ulicy krzyczały do mnie plakaty obwieszczające pojawienie się w kinach ekranizacji powieści R. Morais'a. Od tamtej pory, z niewyjaśnionych dla mnie przyczyn, zapragnęłam przeczytać wpierw książkę. Zdobyłam ją podczas świątecznych wyprzedaży i od tego czasu czekała na swoją kolej.  Niewiele mam szczęścia w tym roku do dobrej literatury, czego się nie dotknę okazuje się bublem stulecia. Pomimo super recenzji książki szczerze i z dobroci serca odradzam sięgnięcie po nią, bądź jej zakup. Po pierwsze lektura była dla mnie torturą z powodu kulinarnych zawiłości ...

Marina Lewycka, Wojna Domowa Wojna domowa, nie będzie to post o polskim serialu z lat 60, nie będzie to też wpis dotyczący sytuacji politycznej i toczących się walkach, właściwie nie będzie tu mowy o żadnych działaniach wojennych, agresji czy przelanej krwi choć do rękoczynów we wspomnianej " Wojnie domowej ", M. Lewyckiej dochodziło nie raz.  Marina Lewycka, jak głosi notatka na okładce książki, jest córką ukraińskich imigrantów, która urodziła się w obozie dla uchodźców w Kilonii w Niemczech. Jednak jej życie związane jest z Wielką Brytanią, gdzie studiowała i gdzie obecnie wykłada. Znana jest z powieści " Zarys dziejów traktora po ukraińsku " wydanej w 2005 roku, która uzyskała nominacje do prestiżowych nagród literackich Man Booker i Orange Prize, zdobyła także nagrodę Bollinger Everyman jako najlepszy utwór komediowy. Jeśli spytacie dlaczego sięgnęłam po tę konkretną książkę, to odpowiem, że było to dzieło przypadku. Podczas buszowania po sklepowy...

Iskra nadziei, wznieci pożar KOSOGŁOS Jak zwykle spóźniona, jak zwykle w biegu, ale słowo się rzekło, a co więcej macie to na piśmie (zupełnie nie wiem jak do tego doszło :) ) post miał być i będzie, a w chwili gdy go czytacie już jest.  Na początek kilka podstawowych informacji dla niewtajemniczonych. "Kosogłos" jest ostatnią częścią trylogii "Igrzyska Śmierci" Suzanne Collins. Ekranizacja pierwszej części weszła do kin w 2012 r., kolejna w 2013 r. zaś wspomniany wyżej "Kosogłos" można było oglądać w kinach od listopada 2014 r. Kolejna, ostatnia już część, pojawi się na kinowym ekranie w 2015 r. Odtwórcy głównych ról: znana z wielu filmów Jennifer Lawrence ("Poradnik pozytywnego myślenia", "Serena") jako Katniss Evereen, Josh Hutcherson jako Peeta Mellark ("Podróż na tajemniczą wyspę"), Liam Hemsworth jako Gale czy Donald Sutherland jako Prezydent Snow. Długo czekałam na filmową ekranizację "Kosogłosa...